เทียบกับสากล : เล่นนัดชิง เอฟเอ คัพ ในบ้านของ บียู แปลกไหม ?

Photo : Buriram United

"มันไม่แปลกเกินไปเหรอที่ฟุตบอลถ้วยนัดตัดสินแชมป์แล้วเล่นที่บ้านคู่ต่อสู้ ก็ไม่เข้าใจเหมือนกัน ปกติเวลา 2 ทีมเจอกันต้องใช้สนามกลาง อย่างนี้ก็เล่นที่บ้าน บุรีรัมย์ ก็ได้งั้นสิ" มาซาทาดะ อิชิอิ กุนซือบุรีรัมย์ ยูไนเต็ด กล่าว

เรียกได้ว่าเป็นประเด็นที่ถูกพูดถึงอย่างมาก หลังกุนซือชาวญี่ปุ่นของปราสาทสายฟ้า ออกมาตั้งคำถามว่าทำไม นัดชิงช้าง เอฟเอคัพ ที่ทีมของเขาจะเจอกับ แบงค็อก ยูไนเต็ด ต้องเล่นที่ สนามธรรมศาสตร์ รังสิต

ด้วยเหตุนี้ Think Curve - คิดไซด์โค้ง จึงขอพาไปดูว่าลีกอื่นเขาทำกันอย่างไร แบบนี้ตามมาตรฐานสากลหรือไม่ ติดตามได้ที่นี่

ญี่ปุ่นทำอย่างไร?

อันที่จริงมันอาจจะไม่ใช่เรื่องแปลกที่ อิชิอิ จะออกมาตั้งคำถามในเรื่องนี้ เพราะฟุตบอลถ้วยใหญ่ในประเทศของพวกเขาอย่าง “ถ้วยจักรพรรดิ” ต่างชิงชัยกันที่สนามกีฬาแห่งชาติ โตเกียว หรือ โตเกียว โอลิมปิก สเตเดียม มาเกือบทุกครั้ง นับตั้งแต่ปี 1967

สังเวียนดังกล่าวถูกสร้างขึ้นและเปิดทำการมาตั้งแต่ปี 1958 รวมถึงถูกใช้เป็นสนามหลักในตอนที่ญี่ปุ่นได้เป็นเจ้าภาพจัดการแข่งขันโอลิมปิก 1964

ก่อนที่หลังจากนั้น มันจะกลายเป็นสนามนัดชิงชนะเลิศฟุตบอลถ้วยญี่ปุ่น ทั้งเจลีกคัพ, ฟุตบอลมัธยมปลายชิงแชมป์แห่งชาติ หรือศึกชิงแชมป์ฤดูหนาว รวมถึงเป็นรังเหย้าให้กับ “ซามูไรบลู” ทีมชาติญี่ปุ่นอีกหลายครั้ง

อย่างไรก็ดี ใช่ว่าถ้วยจักรพรรดิ จะไม่เคยไปเตะในสนามอื่น เพราะหลังจากที่ โตเกียว โอลิมปิก สเตเดียม ต้องทุบทิ้งและสร้างใหม่ ในการเป็นเจ้าภาพ โอลิมปิก 2020 รายการนี้ก็ถูกย้ายไปแข่งในสนามต่างๆของทีมในเจลีก

ไม่ว่าจะเป็น อาจิโนะโมโตะ สเตเดียม รังเหย้าของ เอฟซี โตเกียวในปี 2015, ซุอิตะ สเตเดียม ของกัมบะ โอซากา ในปีต่อมา ไปจนถึง ไซตามะ สเตเดียม ของอุราวะ เรดส์ ในปี 2017-2018 หรือปีล่าสุด (2022) ที่เตะกันที่ นิสสัน สเตเดียม ของ โยโกฮามา เอฟ มารินอส

นอกจากนี้ ก่อนที่สมาคมฟุตบอลญี่ปุ่น จะกำหนดว่าสนามใด จะได้เป็นเจ้าภาพจัดการแข่งขันนัดชิงชนะเลิศ พวกเขาจะประกาศออกมาล่วงหน้า อย่างในปี 2023 ก็แจ้งไว้ตั้งแต่เดือนมีนาคม ว่าจะกลับมาใช้สนามกีฬาแห่งชาติอีกครั้ง

มันก็คล้ายกับของไทยลีก ที่ได้ประกาศเอาไว้ล่วงหน้าก่อนการจับฉลากในรอบรองชนะเลิศ ช้าง เอฟเอคัพ เมื่อช่วงปลายเดือนมีนาคมที่ผ่านมา ว่าสนามธรรมศาสตร์ รังสิต ซึ่งตอนนี้มีสถานะเป็นเหมือนสนามกีฬาแห่งชาติของไทย จะเป็นนัดชิงรายการนี้

เนื่องจาก ราชมังคลากีฬาสถาน รั้งเหย้าหลัก ถูกนำไปใช้จัดคอนเสิร์ตบ่อยครั้ง ขณะที่สนามศุภชลาศัย ก็มีสภาพที่ทรุดโทรมจนไม่ผ่านมาตรฐานที่จะจัดการแข่งขันฟุตบอลได้

แต่ถ้าหากญี่ปุ่น ยังไม่เป็นสากล ลองมาดูฝั่งตะวันตกกันบ้าง

สนามกีฬาแห่งชาติ?

แม้ว่าลีกส่วนใหญ่ในยุโรป จะไม่ได้เหมือนกันทั้งหมดเสียทีเดียว แต่แนวทางส่วนใหญ่ก็กคล้ายกับญี่ปุ่น คือยึดถือ “สนามกีฬาแห่งชาติ” หรือสนามเป็นกลาง เป็นสังเวียนตัดสินแชมป์ฟุตบอลถ้วยใหญ่ของประเทศ

ทั้งเป็นอังกฤษ ที่ใช้เวมบลีย์ สเตเดียม ในกรุงลอนดอน ในนัดชิงฯ เอฟเอคัพ มาตั้งแต่สนามแห่งนี้สร้างเสร็จในปี 1922 และใช้เรื่อยมาจวบจนถึงปัจจุบัน (แม้อาจจะมีการโยกไปใช้มิลเลเนียม สเตเดียม ที่เวลส์ ในช่วงปี 2000-2005 หลังเวมบลีย์ต้องรีโนเวท)

หรือฝรั่งเศส ก็ไม่ต่างกัน เมื่อนับตั้งแต่ สตาด เดอ ฟรองซ์ สร้างเสร็จในปี 1998 ในวาระที่พวกเขาได้เป็นเจ้าภาพฟุตบอลโลกในปี ดังกล่าว สังเวียนแห่งนี้ ก็ทำหน้าที่เป็นเวทีชิงดำ คูป เดอ ฟรองซ์ มาโดยตลอด

ขณะที่ เดเอฟเบ โพคาล ของเยอรมัน ที่แม้ว่า โอลิมเปียสตาดิออน สนามนัดชิงฯตั้งแต่ปี 1990 จะเป็นรังเหย้าของ แฮร์ธา เบอร์ลิน แต่สถานะมันคือสนามกีฬาแห่งชาติ จากการที่รัฐบาลเบอร์ลิน เป็นเจ้าของสนาม

เช่นกับกับ โคปา อิตาเลีย ที่ใช้ระบบนัดชิงฯแบบนัดเดียมาตั้งแต่ฤดูกาล 2007-2008 พวกเขาก็เลือกใช้สนามกีฬาแห่งชาติอย่าง สตาดิโอ โอลิมปิโก ที่แม้จะเป็นรังเหย้าของ โรม่า แต่เจ้าของที่แท้จริง คือคณะกรรมการโอลิมปิก อิตาลี

อย่างไรก็ดี ที่อาจจะดูต่างออกไป น่าจะเป็นสเปน ที่จะไม่มีสนามเป็นกลาง เนื่องจากทีมชาติของพวกเขา จะใช้สโมสรต่างๆ ทั่วประเทศ เป็นรังเหย้า ที่ทำให้สนามนัดชิงชนะเลิศ โคปา เดล เรย์ ของพวกเขา จะเปลี่ยนไปตลอด

แต่ถึงอย่างนั้น สมาคมฟุตบอลสเปน ก็จะแจ้งให้ทราบอยู่เสมอว่าสนามแหน่งไหน จะได้เป็นนัดชิงดำฟุตบอลถ้วยใหญ่ของพวกเขา ยกตัวอย่างเช่นในปี 2022 ที่ประกาศล่วงหน้าถึง 3 ปี ว่า เอสตาดิโอ เด ลา คาตูร์ญา สนามของ เซบียา จะเป็นเจ้าภาพในนัดชิงชนะเลิศ โคปา เดล เรย์ ในปี 2022,2023 และ 2024

ซึ่งเคสดังกล่าว ก็คล้ายกับมาตรฐานของ ยูฟ่า แชมเปียนส์ลีก ฟุตบอลถ้วยใหญ่ของยุโรป ที่ไม่มีสนามเป็นกลาง แต่ก็ประกาศล่วงหน้าเป็นปี หรือมากกว่านั้น

เช่นครั้งล่าสุด ที่แจ้งตั้งแต่ปี 2021 ว่าเจ้าภาพจัดการแข่งขันนัดชิงชนะเลิศ ในปี 2021, 2022, 2023, 2024 จะเป็นอตาเติร์ก สเตดียมของ ตุรกี, เซนส์ ปีเตอร์เบิร์ก สเตเดียม ของเซนิต เซนส์ปีเตอร์เบิร์ก, ฟุตบอล อารีนา มิวนิค ของ บาเยิร์น มิวนิค และ เวมบลีย์ สเตเดียม ของอังกฤษ ตามลำดับ

หรือแม้แต่ด้วยสถานการณ์การระบาดของโควิด ในปี 2021 ที่ทำให้ ต้องย้ายไปแข่งที่ เอสตาดิโอ ดราเกา ของโปรตุเกส รวมถึงการบุกการบุกยูเครน ของรัสเซีย ในปี 2022 จนทำให้สนามของ เซนิต ถูกริบสิทธิ์ และย้ายมาเตะที่ สต๊าด เดอ ฟรองซ์ แทน ก็มีการแจ้งล่วงหน้าด้วยกันทั้งสิ้น

ด้วยเหตุนี้ หากมองในภาพรวม การที่นัดชิงชนะเลิศ ช้าง เอฟเอ คัพ ลงแข่งที่สนามธรรมศาสตร์ รังสิต ก็อาจจะไม่ใช่เรื่องแปลก เพราะนอกจากจะมีการแจ้งล่วงหน้า ก่อนจะรู้ผลว่าทีมใดจะได้เข้าชิงฯแล้ว สนามแห่งนี้ ยังมีสถานะเป็นเหมือนสนามกีฬาแห่งชาติของไทยอีกแห่ง เหมือนกับ ไซตามะ สเตเดียม ของญี่ปุ่น อีกทั้ง บียู ก็ไม่ได้เป็นเจ้าของ แต่เป็นมหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์

นอกจากนี้ หากดูจากสถิติที่ผ่านมายังพบว่า สนามแห่งนี้ยังถูกโฉลกกับ บุรีรัมย์ เพราะไม่ว่าจะเป็นการคว้าแชมป์ โตโยต้า ลีกคัพ ในปี 2012 และ 2013 หรือช้าง เอฟเอคัพ 2021-2022 ก็ล้วนเกิดขึ้นที่สนามแห่งนี้